Migrant - national identities and theatre pedagogy: towards a new interdisciplinary model

Abstract

Τhis thesis describes an interdisciplinary research project which combined selected play-texts with techniques from drama in education, with the aim of renegotiating the stereotyped identities of the ‘immigrant-Other’ and the ‘national-Self’ in an educational context. Moreover, the thesis’ wider aim was to upgrade the role of the play-text in the classroom, providing innovative ideas which re-consider the pedagogical potential of acting a play-text out, for future teachers and drama educators to experiment with, according to their own specific class dynamics and thematic orientation.In more detail, the thesis describes a qualitative research which was carried out at an Intercultural High School of Thessaloniki. During the research project three migration-oriented play-texts were introduced to 15 migrant and Greek students through a drama-based methodology using techniques from the field of drama in education. According to the findings of the research, the pedagogical role of the play-text was made clear. It emerged that the play-text can be a vehicle of intercultural awareness, affecting the students’ preconceptions of migrant and national identities, triggering a critical thinking of one’s attitude to the Other and finally leading to a fuller understanding of one’s Self. Moreover, it emerged that the drama-based methodology employed was also very effective for it engaged students into an active and self-absorbing approach to the play texts, preventing, thus, a superficial reading of them. Seeing into the learning potential and the joy of the students’ experiencing the play, the final suggestions of the thesis concern acting the play text out, reconsidering the art of acting as a means of exploring a play and deepening one’s understanding of the Self and the Other.

Αυτή η διατριβή περιγράφει ένα διεπιστημονικό ερευνητικό πρόγραμμα το οποίο συνδυάζει τη διδασκαλία συγκεκριμένων θεατρικών κειμένων χρησιμοποιώντας τεχνικές από το εκπαιδευτικό δράμα, με στόχο την επαναδιαπραγμάτευση των ταυτοτήτων του μετανάστη ως άλλου και του ντόπιου ως εαυτού στο σχολικό περιβάλλον. Ωστόσο, ο πιο διευρυμένος στόχος της διατριβής είναι να αναβαθμίσει την παιδαγωγική αξία του θεατρικού κειμένου και να κάνει προτάσεις πάνω στην ένταξή του στη σχολική τάξη. Έτσι, η διατριβή κλείνει με ένα πρωτότυπο μοντέλο που συνδυάζει σκηνές από τα θεατρικά έργα με διάφορες τεχνικές υποκριτικής, με την ελπίδα ότι αυτό το μοντέλο θα αποτελέσει πηγή έμπνευσης και εύφορο έδαφος για μελλοντική έρευνα πάνω στην παιδαγωγική του θεάτρου. Πιο συγκεκριμένα, η διατριβή περιγράφει το σχεδιασμό και τα αποτελέσματα μιας έρευνας που διεξήχθη στο Διαπολιτισμικό Λύκειο Ευόσμου Θεσσαλονίκης, στην οποία τρία θεατρικά κείμενα γύρω από τη μετανάστευση «διδάχθηκαν» σε Έλληνες και μετανάστες μαθητές μέσω συγκεκριμένων εργαστηρίων που σχεδιάστηκαν από την ερευνήτρια, με βάση τη μεθοδολογία του εκπαιδευτικού δράματος. Τα αποτελέσματα της έρευνας ήταν ιδιαίτερα θετικά αποδεικνύοντας τόσο την παιδαγωγική αξία του θεατρικού κειμένου ως τέτοιου όσο και του μέσου που επιλέχθηκε για την διδασκαλία του. Με αφορμή τα πολύ θετικά ερευνητικά αποτελέσματα η ερευνήτρια προχωρά σε νέες καινοτόμες προτάσεις που επαναπροσδιορίζουν τον εκπαιδευτικό ρόλο της τέχνης της υποκριτικής ως εργαλείου διερεύνησης των νοημάτων και των χαρακτήρων ενός θεατρικού κειμένου αλλά και ως εργαλείου εμβάθυνσης της κατανόησης του εαυτού και του άλλου.